Lasy, z których utworzono Nadleśnictwo Górowo Iławeckie przyjęto w różnym stanie, a sposoby zagospodarowania dostosowane były do potrzeb właścicieli. Część stanowiła własność państwową, gdzie większość lasów dostosowana była do siedlisk i była zagospodarowana zrębami zupełnymi o 120-letniej kolei rębu. Udział drzewostanów rębnych był tu wysoki i wynosił przeszło 30% powierzchni leśnej. Drugą część stanowiły lasy wchodzące w skład majątków junkrów pruskich, wywodzących się z potomków dowódców zaciężnych wojsk krzyżackich, wynagradzanych przez Zakon majątkami ziemskimi. Lasy te zagospodarowane były z myślą o najwyższej rencie gruntowej. Głównym gatunkiem lasotwórczym był sztucznie wprowadzany świerk, użytkowany w 80-letniej kolei wyrębu. Pozostałą część lasów wchodzących obecnie w skład Nadleśnictwa stanowiły kompleksy drobnych właścicieli. Były one uzupełnieniem gospodarstw rolnych, zagospodarowane z myślą o doraźnych potrzebach i korzyściach.

Z wyżej opisanych lasów przejętych przez Państwo na mocy Dekretu PKNN z 12.12.1944 r utworzono Nadleśnictwo Iławka o powierzchni 9.8 tys. ha, które w 1962 r. zmieniło nazwę na Nadleśnictwo Górowo Iławeckie. W latach 1946-53 gospodarka leśna prowadzona była w oparciu o przybliżoną tabelę klas wieku. Pierwszy plan prowizorycznego urządzania lasu powstał w 1954 roku i obowiązywał do czasu powstania operatu definitywnego urządzania lasu sporządzonego w roku 1967.

Powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła wówczas 11.9 tys. ha. Po przeprowadzonych reorganizacjach podziału administracyjnego w kolejnych latach stopniowo wzrastała aż do stanu obecnego - 21.2 tys ha.