Zima nie ustępuje, las jest przykryty białą pierzynką, a do tego porządnie mrozi. Jest to szczególnie trudny czas dla zwierzyny leśnej, która ma obecnie utrudniony dostęp do pokarmu. Choć panujący w naszym kraju klimat nie jest groźny dla życia zwierząt, to szacuje się, że w okresie zimowym przez 20 do 30 dni trwają tzw. „dni głodowe”. Jest to okres kiedy zwierzyna w ogóle nie ma dostępu do pokarmu lub gdy dostępnego pokarmu jest zbyt mało, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie. Wówczas należy zwierzynie pomóc, a robią to leśnicy i myśliwi.

W lesie znajduje się sieć paśników, które uzupełniają myśliwi. Wykładają siano, wysypują zboże, a także warzywa i owoce (marchew, buraki, ziemniaki, jabłka). Ważne jest uzupełnienie diety w składniki mineralne zawarte w soli, dlatego wykłada się też tzw. lizawki słupowe, czyli kostki/bryły soli zamieszczone na drewnianych słupach.

Leśnicy, aby pomóc zwierzynie przetrwać ten trudny okres wykładają drzewa zgryzowe. Są to celowo ścięte i pozostawione drzewa, z których zwierzyna zgryza i zdziera korę. Stąd nazwa - „drzewa zgryzowe”. Na powierzchniach gdzie prowadzi się prace z pozyskania drewna pozostawia się także niewyrobione czuby pozyskanych drzew i gałęzie. Szczególnie zwierzynie smakuje młoda kora sosny oraz osiki. Takie postępowanie przynosi wymierne korzyści, ponieważ pozwala uniknąć ogryzania kory przez zwierzynę z młodych drzewek w uprawach (tzw. spałowanie).

Pomagać zwierzętom leśnym  trzeba rozsądnie, sztuczne dokarmianie to konieczność dlatego najlepiej robić to w porozumieniu z profesjonalistami. 11 lutego na pweno żaden leśnik ani myśliwy nie zapomni o dostawie do paśnika świeżej porcji wartościowego pokarmu.

Bibliografia:

„Rok leśniczego”, J. Szałata, Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, Warszawa 2016