Wiosna, nieodmiennie, to przebiśniegi, krokusy (rozkwitają już w marcu), bazie na wierzbowych gałązkach i, oczywiście, krzątające się w swoich porzuconych na zimę gniazdach, bociany.

Bocian biały w kręgu kulturowym naszej kultury ludowej najbardziej kojarzy się z idyllicznym sielskim krajobrazem i prostym życiem w naturalnym środowisku. Ten majestatyczny ptak o czarno-białym upierzeniu symbolizuje szczęście, zmartwychwstanie i wiosnę. Jedno z wierzeń ludowych mówi o tym, że Bóg chciał zniszczyć wszelkie insekty, płazy i gady żyjące na ziemi. Umieścił je wszystkie w worku i poprosił pewnego wieśniaka o wyrzucenie go do morza. Ten jednak, jak to człowiek, z ciekawości otworzył go i wszystko z niego uciekło. Za karę człowiek został zamieniony w bociana i ma za zadanie oczyszczać świat z wszelkiego robactwa.

Bociany gniazdują w pobliżu ludzkich domostw nie tylko na wsiach. Możemy je zobaczyć także i w miastach, jednak raczej tych mniejszych, gdzie czas płynie nieco wolniej. Tak więc bociany powróciły, jak zresztą każdego roku, zarówno na wieś (trochę wcześniej), jak i do swoich miejskich „kwater”.

Bocianie przysłowia:

„Gdy bocian na święty Józef przybędzie, to śniegu już nie będzie.”

„Na Zwiastowanie przybywaj bocianie.”

„Na święty Józef bocian na stodole, szykuj sochę i jedź orać pole.”

"Tam gdzie się bocian gnieździ, będzie się szczęśliwie działo."

"Szczęśliwy dom, gdzie boćki są."

"Gdzie bociek na gnieździe siedzi, tam piorun nie uderzy."